هر کسی در پی از دست دادن عزیزی به سوگ نشسته و مدتی را با غم و اندوه می گذراند. اما درصدی از افراد نمی توانند با غم از دست دادن عزیزشان کنار آمده و اصطلاحا پذیرش سوگ برایشان رخ نمی دهد. از دست دادن عزیزان، یکی از بزرگترین فقدان های بشر می باشد، اما در جوامعی که روابط خانوادگی و عاطفی بسیار عمیق تر و مستحکم تر است، توانایی کنار آمدن با مرگ عزیزی سخت تر می شود. عدم پذیرش سوگ در پی مرگ فرزند بیشتر به چشم می آید، مادرانی که تا سال ها برای مرگ فرزندشان سوگواری کرده و زندگی خود و افراد باقی مانده را مختل می کنند. در این مقاله درباره مراحل سوگ و راه های پذیرش سوگ و غم از دست دادن عزیزان پرداخته ایم.
برای دریافت مشاوره در زمینه سوگ در بزرگسالان و درمان آن می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره9092305265 تماس بگیرید.
منبع : سوگ در بزرگسالان
آمادگی برای سوگ، یعنی فرد بتواند به زندگی بدون عزیزان فکر کرده و آن را تمرین کند. در واقع آماده بودن برای از دست دادن عزیزان، باعث می شود که پیامدهای سوگ را در نظر بگیرید و زمان بیشتری برای فکر کردن به ساز و کارهای مقابله ای داشته باشید. این مسئله در افرادی که یک عزیز بیمار را از دست داده اند مشهودتر است، یعنی بیماری سخت و طولانی مدت باعث می شود که اطرافیان آماده هر اتفاقی باشند و این آمادگی به آن ها کمک می کند که مرگ عزیزشان را ساده تر بپذیرند.
بسیاری از افراد، فکر می کنند که اگر مرگ عزیزشان را بپذیرند، با آن کنار بیایند و به زندگی خود برگردند، به روح مرحوم خیانت کرده و باعث مکدر شدن خاطر او می شوند. باید بدانید که اگر شما عزیزی را دوست داشته باشید، چیزی بیش از وجود فیزیکی او برای شما عزیز است و می توانید با خاطره های او نیز زندگی کنید. متاسفانه این باور غلط و ترس از نگاه مردم، باعث می شود که بازمانده های متوفی، تا مدت ها عزادار بوده، جشن های فامیل را لغو کنند، لباس مشکی را از تن بیرون نیاورند و تمام اینها، باعث تشدید حال بد و افسردگی شود. این احساسات اغلب در زمان فوت همسر پیش می آید.
در تمام طول زندگی، تجربه های فقدان و جدایی انسان، همه برای رشد بشر و رسیدن به کمال و تعالی است. این فقدان ابتدا با ترک رحم مادر آغاز شده و در ادامه با از شیر گرفتن نوزاد، رفتن به مدرسه و ازدواج به تکامل می رسد. تمام این مراحل، فقدان و رنج در پی دارد ولی همه برای رسیدن به بالندگی و استقلال فرد لازم است. جدایی از عزیزان برای همیشه (مرگ)، یکی از سخت ترین این جدایی هاست، اما باید بدانید که این اتفاق هم برای توانمند شدن شما در ادامه و مستقل بودنتان لازم است.
از دست دادن عزیزان، قلب و زندگی شما را از هم می پاشد و همه چیز رنگ و بوی تلخ می گیرد. به سختی می خندید، اشتها ندارید، نمی توانید تحرک کنید و مدام گریه می کنید. همه اینها یک روند طبیعی سوگواری است، اما اگر ادامه داشته باشد، ممکن است به اختلال سوگمبتلا شوید. زمان دقیقی برای حد طبیعی نشانه های سوگ بیان نشده است، اما زمانی که فرد مدت طولانی در این وضعیت بماند را نیازمند درمان و مداخله می دانند. برخی از نشانه های سوگ عبارتند از:
1- انزوا و تنهایی
2- ناتوانی در پذیرش مرگ فرد
3- احساس گناه
4- علاقه به غمگین بودن و رنج کشیدن
5- تمرکز شدید بر یادگارها و خاطرات فرد از دست رفته
6- افسردگی مزمن
7- عدم توانایی در لذت بردن
8- عدم اعتماد به دیگران
9- احساس پوچی، بی معنایی و بی هدفی در زندگی
10- زودرنجی و پرخاشگری
اولین و مهمترین کاری که باید انجام بدهید، کمک گرفتن از یک متخصص بهداشت روان، یعنی روانشناسان است تا آن ها با شناختی که از شما پیدا می کنند، راه های کنار آمدن و پذیرش فقدان عزیزشان را آموزش ببینید. برخی از روش های موثر برای کنار آمدن با سوگ به شرح زیر می باشد.
برخی می گویند باید نشانه های عزیزی که فوت شده را از بین برد تا خاطرات او، شما را اذیت نکند. این حرف کاملا بی اساس است. البته، این درمانگر شماست که باید برنامه درمان شما را تبیین کند، اما عمدتا، نیاز است برای بازگشت آرامش تان ارتباط سالم با عزیزتان را از طریق خاطره بازی، صحبت کردن، نگه داشتن وسایل و خاطرات او حفظ کنید.
یک برنامه مداوم و مستمر درمان، به شما کمک می کند تا مهارت هایی که برای مقابله با استرس و غم شدید نیاز دارید را آموزش ببینید و بتوانید به نحو احسن با آن ها مقابله کنید.
یکی از موثر ترین راه هایی که باعث آرامش شما می شود، حضور در کنار افرادی شبیه خودتان است و این همدردی و همدلی و شریک شدن در احساسات دیگرانی که درد شبیه شما دارند، بسیار در کاهش غم شما سریع و مفید عمل می کند.
طبق مدل 5 مرحله ای سوگ ابتدا باید مشخص شود که در کدام مرحله از سوگ قرار دارید، سپس درمان شما آغاز شده و درمانگر برای طی مراحل سوگ تا پذیرش به شما یاری می رساند. پنج مرحله عبارتند از:
انکار: این مرحله، یعنی شما مرگ عزیزتان را انکار کرده و اعتقاد به زنده بودن او دارید.
خشم: عصبانیت از همه، چه عزیز از دست رفته چه دیگران و پرخاشگری کردن.
تقلا: تلاش برای اینکه نپذیرید عزیزتان از دست رفته و دیگر او را ندارید.
افسردگی: مرحله ای که هنوز شما به پذیرش سوگ نرسیده اید و دچار افسردگی می شوید.
پذیرش: آخرین مرحله سوگ است که شما در آن، از دست دادن را می پذیرید، مثل یک فرد بالغ و سالم با آن کنار آمده و با زنده نگه داشتن خاطر او، به زندگی عادی خود می پردازید. ادامه زندگی شما چیزهایی دارد که می تواند هم روح عزیز از دست رفته را شاد کند، هم زندگی شما را سرشار از معنی و زیبایی کند.
برای دریافت مشاوره در زمینه سوگ در بزرگسالان و درمان آن می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره9092305265 تماس بگیرید.
منبع : سوگ در بزرگسالان
